“Yine yaz geldi, yine aynı çile!”
diyor Muhammet Faysal Demiroğlu ve açık açık konuşuyor:
“Memleket cayır cayır yanıyor!
Ama asıl yangın tarlada, çiftçinin yüreğinde!
Bugün çiftçi üretim yapamıyor!
Gübre ateş pahası, mazot el yakıyor, ilaç desen zaten dövizle yarışıyor!
Tohumdan sulamaya, işçiliğinden nakliyeye kadar her şey katlanmış da katlanmış!
Bu çiftçi neyle, nasıl üretsin?
Zaten belini doğrultamıyor, zaten maliyetler altında eziliyor…
Şimdi bir de TEDAŞ çıkmış, elektriğini kesiyor!
Tarlasını sulayamıyor, mahsulünü kurtaramıyor,
Bazı yerlerde içme suyuna bile ulaşamıyor!
Yani çiftçi hem ekonomik yük altında inim inim inliyor,
Hem de bu keyfi kesintilerle adeta cezalandırılıyor!
Her yaz bu çileyi yaşatmak TEDAŞ’ın normali olmuş!
Ama ne hikmetse, buna kimse ‘Dur!’ demiyor!
Yetkililer sanki başka bir ülkede yaşıyor…
Devlet, kendi çiftçisinin değil, özel şirketlerin yanında saf tutuyor!
Olan her zaman garibana, üreticiye, köylüye oluyor!
Muhammet Faysal Demiroğlu olarak buradan net bir şekilde söylüyorum:
Bu düzen sürdürülemez!
Çiftçisini ezen, üreticisini kaderine terk eden hiçbir sistem ayakta kalamaz!
Biz kendi vatandaşımıza sahip çıkmazsak,
Yarının sofrasında ne ekmek olur ne huzur!
Çiftçi susarsa bu memleket aç kalır!
Ve biz buna sessiz kalmayacağız!
Bu adaletsizlik dursun, bu çile bitsin artık!”
